19ncu yüzyılın sonunda ortaya çıkan üretim okulları, (Fransa, 1882) Avrupa’nın birçok ülkesinde kurulmuştur: Danimarka, Almanya, Finlandiya, Fransa ve Avusturya. Her üretim okulunun merkezinde atölyeler vardır ve büyük çoğunluğu geleneksel atölyelere sahiptir; geleneksel marangozluk ve metal işi atölyelerinden medya ve tiyatroya kadar farklılık göstermektedirler
Anahtar yönleri sürekli okul eğitimi ya da mesleki eğitim almadan istihdam ve sosyal açıdan dezavantajlı gençlerin daha fazla eğitime erişimini sağlamak veya iş pazarına girmek üzere onları hazırlamaktır. Eğitim kavramının özünde üreterek öğrenmek vardır- bu, bilgi ve becerinin özellikle somut üretim alanlarında çalışarak elde edilmesidir.
